ترمومتر لیزری | ترمومتر | خرید ترمومتر لیزری

یکی از علایم حیاتی بشر ترازو دمای تن میباشد. اندازه گیری دمای تن در مرکز ها درمانی و بهداشتی با شیوه ها و دماسنج های مختلفی جاری ساختن میشود. ترمومتر لیزری در دانش پزشکی نیز مصرف داشته و با آغاز و سرایت کووید 19 استعمال از آن خیر
نه خیر تنها در مرکزها درمانی بلکه در ورودی اکثر جای های مالامال ازدحام مانند سازمان ها و اداره ها دولتی و فرودگاه ها و غیره به طور دیده گیری ارتقاء پیدا نموده است. بالا بودن سرعت اندازه گیری و عدم نیاز به تماس فیزیکی با فرد از مهم ترین خصوصیت هایی می باشد که سبب افزایش مصرف این دماسنج گردیده‌است.

همان گونه که گفته شد سرعت سنجش ترمومتر طبی بسیار بالاست. در حالی که دماسنج های جیوه ای زمان متعددی را برای اندازه گیری دما صرف می نمایند، ترمومتر طبی در حداکثر فرصت 1 ثانیه دما را به شما آرم خواهد داد. یکی‌از از دیگر از خصوصیت های اصلی این ترمومتر ها غیر تماسی بودن آن هاست. این ترمومتر دمای پیشانی را فارغ از نیاز به تماس و با مسافت نسبتاً 10 سانتی متر اندازه گیری می نماید. لذا احتمال جابجایی بیماری از شخص مریض به استفاده کننده کاهش می‌یابد. تفوتی که ترمومتر های طبی با ترمومتر های لیزری صنعتی دارا هستند در مشقت اندازه گیری هست. معمولا ترمومتر های طبی دمای فی مابین 20 تا 40 جايگاه سانتی گراد را اندازه گیری می نمایند. در حالی که ترمومتر های لیزری تا دمای 4000 درجه را نیز می توانند پوشش دهند. ضمن این مسافت اندازه گیری در ترمومتر لیزری بیشتر از ترمومتر های طبی است. این دو مورد و مورد ها دیگر باعث گردیده ترمومتر طبی قیمت بسیار زیر تری نسبت به ترمومتر های صنعتی داشته باشد تا به راحتی در دسترس یوزرها قرار گیرد.

روش اندازه گیری با دما سنج طبی غیر تماسی
عمل کردن با این دماسنج بسیار آسوده بوده و نیاز به تخصص ندارد. اما در استفاده از آن بایدد نکاتی را رعایت کرد تا دمای اندازه گیری گردیده از توجه موردنظر برخوردار باشد. محل اندازه گیری دما که معمولا پیشانی مرض میباشد نباید مرطوب باشد، لذا در شکل وجود قطرات عرق می بایست محل را تماما کم آب نمود. آن گاه دستگاه را در مسافت نسبتاً 5 سانتی پیشانی مریض برده و کلید دستگاه را به مقطع دو ثانیه نگه دارید. بایستی اعتنا داشت که هوای سرد باعث ساخت‌و‌ساز غلط در اندازه گیری می شود و حتی الامکان بهتر می باشد سنجش در دمای اتاق صورت بپذیرد. به این ترتیب دمای اندازه گیری گردیده اعتنا مایحتاج را خواهد داشت و قابل استناد خواهد بود.

چه کسی ترمومتر (دماسنج) را ابتکار کرد؟
نویسندگان متفاوت، ابتکار عمل دماسنج را به ابو علی سینا، کورنلیوس دربل، روبرت فلاد، گالیله یا این که سانتوریو نسبت می‌دهند. البته ترمومتر فقط یک نوآوری خلا. ترمومتر (دماسنج) نیز مانند بخش اعظمی از اختراعات دیگر، حاصل کارایی گروهی از محققان می‌باشد که توسط اکثری از اشخاص دیگر، پیشرفته می باشد.

در قرن ۱۱ میلادی، ابو علی سینا دانشمند اهل ایران، وسیله‌ای تشکیل داد که در آن، سطح آب باطن یک لوله توسط‌ی انبساط و انقباض هوا در دست گرفتن می‌شد و بوسیله آن سردی و گرمی هوا مشخص و معلوم می گردید.

اکثر وقت ها اما گالیله را به‌تیتر اختراع کننده ترمومتر میشناسند. در سال ۱۵۹۶، گالیله وسیله‌ای تشکیل داد که از انقباض هوا برای بالا رفتن آب در یک لوله به کار گیری می کرد.
هر چند وسیله‌ای را که وی ابداع کرد نمی‌اقتدار دقیقاً دماسنج نامید. ترمومتر (دماسنج) وسیله‌ای میباشد که دما را می‌سنجد.ترمومتر وسیله‌ای که گالیله ابتکار نمود، تنهاً تغییرات دما را نماد میبخشید. به‌طور درست باید این وسیله را ترموسکوپ نامید.

ترموسکوپ چیست؟
ترموسکوپ، جد ترمومتر و سوای مقیاس است. این وسیله صرفا تغییرات دما را علامت می دهد. یعنی صرفا علامت می‌دهد که دما فراتر، ذیل‌خیس یا این که به عبارتی مقدار گذشته است. برخلاف دماسنج، این وسیله نمی‌تواند تغییرات دما را اندازه بگیرد و همینطور نمی‌تواند حاصل را برای مراجعات آتی تصویب کند. تفاوت میان ترموسکوپ و ترمومتر درین میباشد که ترمومتر مرتبه دارااست. پرشین ابزار دقیق ترموسکوپ به‌طور وسیع به وسیله یک دسته از پژوهشگران ونیزی که گالیله نیز جزء آن‌ها بود، استعمال شد. مسافت فی مابین ترموسکوپ تا ترمومتر، تنها یک قدم خرد بود.

در اوایل سال ۱۶۱۲، سانتوریوی ایتالیایی، برای یک ترموسکوپ هوا، مقیاسی به شغل موفقیت. به این ترتیب گمان می‌رود که اختراع کننده ترمومتر (دماسنج) تحت عنوان وسیله‌ای برای سنجش دما، وی باشد. وسیله سانتوریو، یک ترمومتر هوا بود. توجه این وسیله نادر بود چون در آن زمان تاثیرات تغییر و تحول فشار هوا بر روی دما، شناخته نشده بود. سانتوریو از دماسنج در پزشکی بهره مند شد.

وسایل فوق این ایراد را داشتند که تغییرات فشار نیز بر روی آنان تاثیرگذار بود.

یکی از علایم حیاتی بشر ترازو دمای تن میباشد. اندازه گیری دمای تن در مرکز ها درمانی و بهداشتی با شیوه ها و دماسنج های مختلفی جاری ساختن میشود. ترمومتر لیزری در دانش پزشکی نیز مصرف داشته و با آغاز و سرایت کووید 19 استعمال از آن خیر
نه خیر تنها در مرکزها درمانی بلکه در ورودی اکثر جای های مالامال ازدحام مانند سازمان ها و اداره ها دولتی و فرودگاه ها و غیره به طور دیده گیری ارتقاء پیدا نموده است. بالا بودن سرعت اندازه گیری و عدم نیاز به تماس فیزیکی با فرد از مهم ترین خصوصیت هایی می باشد که سبب افزایش مصرف این دماسنج گردیده‌است.

همان گونه که گفته شد سرعت سنجش ترمومتر طبی بسیار بالاست. در حالی که دماسنج های جیوه ای زمان متعددی را برای اندازه گیری دما صرف می نمایند، ترمومتر طبی در حداکثر فرصت 1 ثانیه دما را به شما آرم خواهد داد. یکی‌از از دیگر از خصوصیت های اصلی این ترمومتر ها غیر تماسی بودن آن هاست. این ترمومتر دمای پیشانی را فارغ از نیاز به تماس و با مسافت نسبتاً 10 سانتی متر اندازه گیری می نماید. لذا احتمال جابجایی بیماری از شخص مریض به استفاده کننده کاهش می‌یابد. تفوتی که ترمومتر های طبی با ترمومتر های لیزری صنعتی دارا هستند در مشقت اندازه گیری هست. معمولا ترمومتر های طبی دمای فی مابین 20 تا 40 جايگاه سانتی گراد را اندازه گیری می نمایند. در حالی که ترمومتر های لیزری تا دمای 4000 درجه را نیز می توانند پوشش دهند. ضمن این مسافت اندازه گیری در ترمومتر لیزری بیشتر از ترمومتر های طبی است. این دو مورد و مورد ها دیگر باعث گردیده ترمومتر طبی قیمت بسیار زیر تری نسبت به ترمومتر های صنعتی داشته باشد تا به راحتی در دسترس یوزرها قرار گیرد.

روش اندازه گیری با دما سنج طبی غیر تماسی
عمل کردن با این دماسنج بسیار آسوده بوده و نیاز به تخصص ندارد. اما در استفاده از آن بایدد نکاتی را رعایت کرد تا دمای اندازه گیری گردیده از توجه موردنظر برخوردار باشد. محل اندازه گیری دما که معمولا پیشانی مرض میباشد نباید مرطوب باشد، لذا در شکل وجود قطرات عرق می بایست محل را تماما کم آب نمود. آن گاه دستگاه را در مسافت نسبتاً 5 سانتی پیشانی مریض برده و کلید دستگاه را به مقطع دو ثانیه نگه دارید. بایستی اعتنا داشت که هوای سرد باعث ساخت‌و‌ساز غلط در اندازه گیری می شود و حتی الامکان بهتر می باشد سنجش در دمای اتاق صورت بپذیرد. به این ترتیب دمای اندازه گیری گردیده اعتنا مایحتاج را خواهد داشت و قابل استناد خواهد بود.

چه کسی ترمومتر (دماسنج) را ابتکار کرد؟
نویسندگان متفاوت، ابتکار عمل دماسنج را به ابو علی سینا، کورنلیوس دربل، روبرت فلاد، گالیله یا این که سانتوریو نسبت می‌دهند. البته ترمومتر فقط یک نوآوری خلا. ترمومتر (دماسنج) نیز مانند بخش اعظمی از اختراعات دیگر، حاصل کارایی گروهی از محققان می‌باشد که توسط اکثری از اشخاص دیگر، پیشرفته می باشد.

در قرن ۱۱ میلادی، ابو علی سینا دانشمند اهل ایران، وسیله‌ای تشکیل داد که در آن، سطح آب باطن یک لوله توسط‌ی انبساط و انقباض هوا در دست گرفتن می‌شد و بوسیله آن سردی و گرمی هوا مشخص و معلوم می گردید.

اکثر وقت ها اما گالیله را به‌تیتر اختراع کننده ترمومتر میشناسند. در سال ۱۵۹۶، گالیله وسیله‌ای تشکیل داد که از انقباض هوا برای بالا رفتن آب در یک لوله به کار گیری می کرد.
هر چند وسیله‌ای را که وی ابداع کرد نمی‌اقتدار دقیقاً دماسنج نامید. ترمومتر (دماسنج) وسیله‌ای میباشد که دما را می‌سنجد.ترمومتر وسیله‌ای که گالیله ابتکار نمود، تنهاً تغییرات دما را نماد میبخشید. به‌طور درست باید این وسیله را ترموسکوپ نامید.

ترموسکوپ چیست؟
ترموسکوپ، جد ترمومتر و سوای مقیاس است. این وسیله صرفا تغییرات دما را علامت می دهد. یعنی صرفا علامت می‌دهد که دما فراتر، ذیل‌خیس یا این که به عبارتی مقدار گذشته است. برخلاف دماسنج، این وسیله نمی‌تواند تغییرات دما را اندازه بگیرد و همینطور نمی‌تواند حاصل را برای مراجعات آتی تصویب کند. تفاوت میان ترموسکوپ و ترمومتر درین میباشد که ترمومتر مرتبه دارااست. پرشین ابزار دقیق ترموسکوپ به‌طور وسیع به وسیله یک دسته از پژوهشگران ونیزی که گالیله نیز جزء آن‌ها بود، استعمال شد. مسافت فی مابین ترموسکوپ تا ترمومتر، تنها یک قدم خرد بود.

در اوایل سال ۱۶۱۲، سانتوریوی ایتالیایی، برای یک ترموسکوپ هوا، مقیاسی به شغل موفقیت. به این ترتیب گمان می‌رود که اختراع کننده ترمومتر (دماسنج) تحت عنوان وسیله‌ای برای سنجش دما، وی باشد. وسیله سانتوریو، یک ترمومتر هوا بود. توجه این وسیله نادر بود چون در آن زمان تاثیرات تغییر و تحول فشار هوا بر روی دما، شناخته نشده بود. سانتوریو از دماسنج در پزشکی بهره مند شد.

وسایل فوق این ایراد را داشتند که تغییرات فشار نیز بر روی آنان تاثیرگذار بود.