ترمومتر لیزری | ترمومتر | خرید ترمومتر لیزری

ترمومتر پزشکی
امروزه در هر خانه و کارگاهی یک دماسنج برای اندازه گیری یا ثبت دما حفظ می‌گردد. البته آیا تا به فعلا به تاریخچه ساخت آن تفکر کرده اید؟
یکی از اولین ابزارهایی که برای اندازه گیری دما طراحی شد، ترموسکوپ بود. افراد بخش اعظمی همچون گالیله به صورت به طور همزمان به طراحی دماسنج می پرداختند، ولی اولین کسی که دماسنج ها را مقیاس بندی کرد Santorio Santorio بود.

مبتنی بر اطلاعات دانش گاه آکسفورد، سانتوریو دستگاه های مختلفی برای اندازه گیری دما طراحی کرده بود،ترمومتر البته مقادیری که نمایش میدادند با یکدیگر تناقض داشتند و هم اندازه سازی اعداد به دست آمده زمان زیادی طول می‌کشید. (۱۶۰۰-۱۷۰۰)
فارنهایت Gabriel Fahrenheit با الهام از دماسنج های اختراع شده در سال های بعد از ۱۶۰۰، در سال ۱۷۱۴ چیره به ایجاد کرد دماسنج های خاصی شد که با به کار گیری از جیوه یا نقره به جای الکل مقادیر دما را با سرعت بالاتری نمایش می دادند.

زمان کوتاهی آن گاه، بورهاوو Hermann Boerhaave و دانش یادگرفتن Anton de Haen از دماسنج ابتکار عمل شده فارنهایت در کاربردهای پزشکی به کارگیری کردند.پرشین ابزار دقیق Anton de Haen معتقد بود که با به کار گیری از دماسنج می توان ارتباطی میان تب، لرز و افزایش سرعت نبض در بدن پیدا کرد.
با این حال دماسنج ها تا سال ۱۸۶۸ به علم پزشکی شیوه پیدا نکرد، تا اینکه در سال جاری Carl Wunderlich مطالعه ای در امر با محدوده دمای تندرست بدن بشر منتشر کرد.

دماسنج به شغل رفته در این مطالعات با بیست دقیقه قرار به دست آوردن در زیر بغل، دما را تعیین می‌کرد.

دو سال تا قبل از این اثبات Thomas Clifford Albutt یک طریق پورتابل برای اندازه گیری دما طراحی کرده بود که در پنج دقیقه مقادیر را ثبت می‌کرد و آغازی بر بعد از ظهر مدرن دماسنج های پزشکی بود.

ترمومتر صنعتی
گرما برابر با مقدار انرژی در بدن یا ماده تعریف می گردد، بنابراین هر چقدر مقدار انرژی بیشتر باشد، یک جسم داغتر می‌شود. خلاف خصوصیات فیزیکی یک جسم مانند جرم یا طول، اندازه گیری دما در گذشته دشوار بود و بیشتر طریق های اندازه گیری دما به صورت غیرمستقیم و بر حسب اثراتی که بر اجسام دیگر داشتند، بود.

سنسور دما بی متال چه هنگامی ابتکار عمل شد؟
سنسور دما بی متال در اواخر قرن نوزدهم نوآوری شد. این سنسور از دو نوار فلزی با ضریب انبساط متفاوت ساخته شد. تغییر‌و تحول دما سبب ساز تشکیل داد انحنا در نوار بی متال می‌شود. از بی متال در انواع ترموستات یا گیج های نمایش دهنده دما می توان استفاده نمود. اگرچه دقت این دماسنج ها در مقایسه با سایر مدل های طراحی شده کمتر هست البته به دلیل قیمت ترمومتر ارزان تر، کاربرد بیشتری در ساخت ترمومترهای صنعتی دارند.

مقیاس بندی دما
در سال ۱۶۶۴، Robert Hooke پیشنهاد کرد که نقطه انجماد آب صفر در نظر گرفته شود و سایر مقادیر دما بر اساس آن اندازه گیری خواهد شد. نسبتاً در همین زمان، Ole Roemer دو نقطه ثابت انجماد هوک و آب جوش را در لحاظ گرفت و مقادیر فی مابین آنان را تقسیم بندی کرد.
هنگامی که کلوین دماسنج الکلی-جیوه ای را ساخت، متوجه شد که نیاز به رتبه بندی دما دارد.

فارنهایت دمای نقطه انجماد آب نمک را ۳۰ جايگاه و نقطه جوش آن را ۱۸۰ رتبه بالاتر از آن در حیث گرفت. پس از این قرار داد، فارنهایت تصمیم گرفت که از آب خالص استفاده کند. آب خالص در دمای ۳۲ درجه فارنهایت یخ می زند و در دمای ۲۱۲ جايگاه فارنهایت به جوش می آید.
یک قرن سپس، Anders Celsius محدوده ۰ تا ۱۰۰ را پیشنهاد کرد که امروز این مقیاس بندی را با نام خود او می شناسیم.

با مشاهده مزایای یک دمای ثابت در یک نقطه پايان، ویلیام تامسون و پس از او لرد کلوین، صفر مطلق را برای شروع سیستم سلسیوس پیشنهاد کردند. این توصیه باعث ساخت‌و‌ساز مقیاس کلوین شد که امروزه در کتاب های علمی مورد استفاده قرار می گیرد.

ترمومتر پزشکی
امروزه در هر خانه و کارگاهی یک دماسنج برای اندازه گیری یا ثبت دما حفظ می‌گردد. البته آیا تا به فعلا به تاریخچه ساخت آن تفکر کرده اید؟
یکی از اولین ابزارهایی که برای اندازه گیری دما طراحی شد، ترموسکوپ بود. افراد بخش اعظمی همچون گالیله به صورت به طور همزمان به طراحی دماسنج می پرداختند، ولی اولین کسی که دماسنج ها را مقیاس بندی کرد Santorio Santorio بود.

مبتنی بر اطلاعات دانش گاه آکسفورد، سانتوریو دستگاه های مختلفی برای اندازه گیری دما طراحی کرده بود،ترمومتر البته مقادیری که نمایش میدادند با یکدیگر تناقض داشتند و هم اندازه سازی اعداد به دست آمده زمان زیادی طول می‌کشید. (۱۶۰۰-۱۷۰۰)
فارنهایت Gabriel Fahrenheit با الهام از دماسنج های اختراع شده در سال های بعد از ۱۶۰۰، در سال ۱۷۱۴ چیره به ایجاد کرد دماسنج های خاصی شد که با به کار گیری از جیوه یا نقره به جای الکل مقادیر دما را با سرعت بالاتری نمایش می دادند.

زمان کوتاهی آن گاه، بورهاوو Hermann Boerhaave و دانش یادگرفتن Anton de Haen از دماسنج ابتکار عمل شده فارنهایت در کاربردهای پزشکی به کارگیری کردند.پرشین ابزار دقیق Anton de Haen معتقد بود که با به کار گیری از دماسنج می توان ارتباطی میان تب، لرز و افزایش سرعت نبض در بدن پیدا کرد.
با این حال دماسنج ها تا سال ۱۸۶۸ به علم پزشکی شیوه پیدا نکرد، تا اینکه در سال جاری Carl Wunderlich مطالعه ای در امر با محدوده دمای تندرست بدن بشر منتشر کرد.

دماسنج به شغل رفته در این مطالعات با بیست دقیقه قرار به دست آوردن در زیر بغل، دما را تعیین می‌کرد.

دو سال تا قبل از این اثبات Thomas Clifford Albutt یک طریق پورتابل برای اندازه گیری دما طراحی کرده بود که در پنج دقیقه مقادیر را ثبت می‌کرد و آغازی بر بعد از ظهر مدرن دماسنج های پزشکی بود.

ترمومتر صنعتی
گرما برابر با مقدار انرژی در بدن یا ماده تعریف می گردد، بنابراین هر چقدر مقدار انرژی بیشتر باشد، یک جسم داغتر می‌شود. خلاف خصوصیات فیزیکی یک جسم مانند جرم یا طول، اندازه گیری دما در گذشته دشوار بود و بیشتر طریق های اندازه گیری دما به صورت غیرمستقیم و بر حسب اثراتی که بر اجسام دیگر داشتند، بود.

سنسور دما بی متال چه هنگامی ابتکار عمل شد؟
سنسور دما بی متال در اواخر قرن نوزدهم نوآوری شد. این سنسور از دو نوار فلزی با ضریب انبساط متفاوت ساخته شد. تغییر‌و تحول دما سبب ساز تشکیل داد انحنا در نوار بی متال می‌شود. از بی متال در انواع ترموستات یا گیج های نمایش دهنده دما می توان استفاده نمود. اگرچه دقت این دماسنج ها در مقایسه با سایر مدل های طراحی شده کمتر هست البته به دلیل قیمت ترمومتر ارزان تر، کاربرد بیشتری در ساخت ترمومترهای صنعتی دارند.

مقیاس بندی دما
در سال ۱۶۶۴، Robert Hooke پیشنهاد کرد که نقطه انجماد آب صفر در نظر گرفته شود و سایر مقادیر دما بر اساس آن اندازه گیری خواهد شد. نسبتاً در همین زمان، Ole Roemer دو نقطه ثابت انجماد هوک و آب جوش را در لحاظ گرفت و مقادیر فی مابین آنان را تقسیم بندی کرد.
هنگامی که کلوین دماسنج الکلی-جیوه ای را ساخت، متوجه شد که نیاز به رتبه بندی دما دارد.

فارنهایت دمای نقطه انجماد آب نمک را ۳۰ جايگاه و نقطه جوش آن را ۱۸۰ رتبه بالاتر از آن در حیث گرفت. پس از این قرار داد، فارنهایت تصمیم گرفت که از آب خالص استفاده کند. آب خالص در دمای ۳۲ درجه فارنهایت یخ می زند و در دمای ۲۱۲ جايگاه فارنهایت به جوش می آید.
یک قرن سپس، Anders Celsius محدوده ۰ تا ۱۰۰ را پیشنهاد کرد که امروز این مقیاس بندی را با نام خود او می شناسیم.

با مشاهده مزایای یک دمای ثابت در یک نقطه پايان، ویلیام تامسون و پس از او لرد کلوین، صفر مطلق را برای شروع سیستم سلسیوس پیشنهاد کردند. این توصیه باعث ساخت‌و‌ساز مقیاس کلوین شد که امروزه در کتاب های علمی مورد استفاده قرار می گیرد.